Bavo Dhooge over 'Styx' (in Humo)

De Vlaamse auteur Bavo Dhooge, die met zijn boek 'Styx' op de rand van een internationale doorbraak staat, gaf vorige week een interessant interview aan het weekblad Humo. Les: zorg dat je je verhaal altijd kan verkopen met één wervelende zin. Een uittreksel:

Bavo Dhooge (42) schrijft al 15 jaar romans alsof zijn leven ervan afhangt. En toch is hij in Vlaanderen geen begrip. Tot nu dan. Want niet alleen gaat de prestigieuze Amerikaanse uitgeverij Simon & Schuster zijn zombiethrillerreeks 'Styx' voor Amerika vertalen, productiehuis Eyeworks heeft er ook de filmrechten van gekocht. Binnenkort zal de serie over de strijd tussen zombieflik Raphaël Styx en een seriemoordenaar dus op de Vlaamse buis te zien zijn.

Bavo Dhooge debuteerde in 2001 met de thriller 'Spaghetti'. Inmiddels schreef hij meer dan tachtig romans, won hij De Diamanten Kogel, De Schaduw Prijs, de Hercule Poirotprijs en kreeg hij als enige Nederlandstalige auteur drie jaar op rij vijf sterren in de prestigieuze thrillergids van Vrij Nederland. Zijn werk verscheen in het gerenommeerde Amerikaanse Ellery Queen's Mystery Magazine en nu breekt hij helemaal door in de VS. 'Weet je dat mijn Amerikaanse uitgever "Styx" heeft gekocht puur op basis van de pitch "zombieflik versus seriemoordenaar"?'

HUMO: Zombies scoren op dit moment goed in Amerika. Was een zombieflik als hoofdpersonage een commerciële zet van je?

Dhooge: 'Als ik zo beredeneerd was, was ik nu wel gevierder in Vlaanderen. Nee, de Amerikaanse agent die ook Pieter Aspe heeft verkocht in Amerika, vroeg of hij mij mocht vertegenwoordigen omdat hij geloofde in mijn LA-reeks, de thrillers die zich in Los Angeles afspelen. De Vlaamse pers had die vergeleken met Tarantino, de tv-serie "The Sopranos" en de gebroeders Coen, en dat deed een belletje rinkelen. Het was de bedoeling die reeks te vertalen. Maar tussen de besprekingen door vroeg mijn agent waar ik op dat moment mee bezig was. "Een verhaal over een zombieflik versus seriemoordenaar", zei ik en meteen liet hij alles vallen. Hij is met die ene zin naar een uitgeverij in New York gestapt en die heeft dat boek toen gekocht voordat het er was. Ik moet wel bekennen dat ik dat altijd doe met mijn boeken, ze samenvatten in één wervelende zin, zoals op een filmaffiche. Dat heb ik geleerd toen ik als copywriter in de reclamewereld werkte.'

HUMO: Dat de titels van alle 82 boeken die je schreef met een S beginnen, is dat ook zo'n gimmick?

Dhooge: 'Bij mijn eerste boeken was dat toeval en nu is het gewoon een grap die ik volhoud.'

HUMO: Was je verbaasd door de Amerikaanse interesse?

Dhooge: 'Het was voor mij al moeilijk te geloven dat een Amerikaanse agent in mij geïnteresseerd was. Toen ze ook nog mijn boek kochten op basis van een pitch, net als in de Amerikaanse filmwereld, wist ik helemaal niet meer wat me overkwam. Dat gaf ook wel wat druk natuurlijk, maar een beetje spanning vind ik niet onprettig.'

HUMO: Maar hoe kom je erbij opeens een zombieflik als hoofdpersonage te kiezen?

Dhooge: 'Je zult het misschien moeilijk geloven, maar "Styx" is begonnen als een heel autobiografisch verhaal. Ik zat in die periode in een midlifecrisis. Ik was net 40 geworden, had al een tijdje last van een sportblessure aan mijn heup en kreeg het gevoel dat mijn lichaam aan het aftakelen was. Relationeel begon het ook scheef te lopen. Alles ging voor mijn gevoel bergafwaarts en die gewaarwording sloop het boek binnen.'

Het volledige interview kan je hier lezen (alleen voor abonnees).