Over smaak
en kleur valt niet te twisten. Over het oordeel van de jury blijkbaar wel. De Paul
Harlandprijs is nu al meer dan een maand geleden uitgereikt, maar op het internet
wordt er nog altijd aardig gediscussieerd over de uitslag. Zo zag ik op
Facebook een ellenlange en nog niet beëindigde discussie over het bronzen
verhaal van Peter Kaptein, 'Een aantal consequenties van de moord op Stalin
etc.' Geen enkel verhaal roept blijkbaar zo veel tegenstrijdige emoties op als
dit. De ene vindt het Bagger, de ander vindt het Kunst.
Toch maar
eerst even het verhaal gelezen voor ik de discussie verder volgde. Eerlijk, na
enkele bladzijden heb ik het opgegeven. Geen idee waar dit verhaal over gaat, het
meandert alle richtingen uit. Ik ontwaar geen plot, nog niet eens een begin van
een plot, en uiteindelijk is het voor mij daar in de eerste plaats om toe te
doen.
Het opzet van Kapteins verhaal is wel heel gewaagd. Eigenlijk druist het in tegen alle conventies van het genre, maar misschien vond de jury het verhaal net daarom interessant - en dat kan ik gerust begrijpen.
Het opzet van Kapteins verhaal is wel heel gewaagd. Eigenlijk druist het in tegen alle conventies van het genre, maar misschien vond de jury het verhaal net daarom interessant - en dat kan ik gerust begrijpen.
Wat ik dan
weer niet kan begrijpen, is hoe de goede score van dit verhaal door sommigen
wordt gebruikt om de jury de mantel uit te vegen. Blijkbaar zou dit verhaal hét
bewijs leveren dat de jury vooringenomen is en zich van zijn meest misplaatste
intellectualistische kant heeft willen tonen, door moeilijk verteerbare
verhalen opzettelijk hoger te laten eindigen om het vaak verguisde fantasygenre
meer geloofwaardigheid te geven.
Ik geloof
niet in complotten. Alle verhalen die het tot in de finale hebben geschopt,
zijn door een handvol juryleden en drie voorselecteurs gelezen. Zij hebben
nadien hun verstand bij elkaar gelegd, grondig over de verhalen gediscussieerd
en een oordeel geveld - zonder te weten welke auteur achter welk verhaal zat. Dat
boezemt toch vertrouwen in?
Als ik één
indruk aan het lezen van het juryrapport heb overgehouden, dan is het dat zelfs
de best scorende verhalen kritiek hebben gekregen, wat niet wil zeggen dat elk
verhaal dat onder dat van Kaptein is geëindigd bagger is, wel dat veel verhalen
kennelijk aan elkaar gewaagd waren. Laat ons daarom niet langer over het
oordeel van de jury twisten, maar vooral elkaars verhalen feedback blijven
geven.
We kunnen er allemaal maar gebaat bij zijn.
We kunnen er allemaal maar gebaat bij zijn.
Aan de top
20: aarzel dus niet langer, gooi jullie verhaal online, deel het met de lezers.
Zit niet langer op dat ei. Het is al lang uitgebroed.